Dzień 37

- Z... Zayn - wyjęczałam, patrząc prosto w rozgniewane oczy Mulata. 

- Co ty tu, do cholery, robisz, Shae?! 

Skuliłam się pod jego mocnym głosem. Kurwa, co teraz? Nie chcę oberwać, nie znowu. To było złe, nie tylko dostawałam fizycznie, ale i psychicznie. Wspomnienia z dzieciństwa nie dawały mi w takich chwilach żyć, wręcz zjadały mnie żywcem, wypalając dziurę w sercu. Nie potrafiłam znosić takiego traktowania, już nie. Wzięłam głęboki wdech, gromadząc resztki swojej odwagi. Nie poddam się, nie teraz.

- Jeśli nie chciałeś, bym tu weszła, mogłeś zatrzasnąć kłódkę - warknęłam i minęłam go, wciskając do ręki ciężki metal. 

Stał, jakby wmurowany w ziemię, nie odzywając się. Wyszłam z pokoju ciężkim krokiem, kierując się w stronę kuchni. Otworzyłam gwałtownie lodówkę, czując głód. Dawno nie miałam jedzenia w ustach, dlatego teraz wykładałam na blat niezliczoną ilość różnych produktów. Zaczęłam robić sobie kanapki, kładąc je ostrożnie na talerz. Były przepełnione różnymi warzywami, serem, szynką i majonezem, co niezbyt dobrze współgrało z moim spóźnionym zapłonem, dlatego wolałam nie ryzykować i wzięłam naczynie, które ratowało mnie przed noszeniem tego w rękach. 

Usiadłam na krześle barowym, czy jak to się nazywało, zaczynając jeść. Burczenie w brzuchu ustało po pierwszym gryzie, z czego byłam zadowolona. Usłyszałam dźwięk rozsuwanych drzwi tarasowych, więc z ociąganiem spojrzałam w tamtą stronę. 

Andy. 

Pomiędzy jego wargami tlił się w połowie wypalony papieros, a biały dym kontrastował z jego czarnymi włosami. Zimne spojrzenie zmierzyło mnie z góry na dół, a ostra brew uniosła się na mój widok. Materiał, który wsadził do tylnej kieszeni spodni zaszeleścił za sprawą mocnego podmuchu wiatru, tak samo, jak jego włosy. 

Ruszył w moją stronę, siadając obok. Zapach jego perfum i papierosów zmieszał się, dając ciekawy efekt. Przełknęłam kolejny kęs, patrząc na niego. Obserwował każdy mój ruch, marszcząc odrobinę brwi. Czułam się niezręcznie pod jego czujnym spojrzeniem. 

- Co się stało, Shae? - Zapytał cicho.

Spojrzałam na niego pytającym wzrokiem. Skąd wiedział?

- Słyszałem krzyki Zayna - dodał. 

Wszystko jasne. Spuściłam wzrok, zawstydzona zachowaniem Malika. Nie powinien być tak głośno, mimo wszystko. Wzięłam głęboki wdech, kręcąc powoli głową na boki. Nie musiał wiedzieć, o co chodzi, chociaż wyjaśnienia należały mu się. Chłopak zmarszczył brwi, doskonale wiedząc, że odpowiedź była inna. Chwycił mój podbródek pomiędzy palce, ciągnąc go do góry. 

- Co się stało? - Powtórzył, na co westchnęłam cicho. 

- Nic wielkiego, po prostu znowu się pokłóciliśmy.

To do końca nie było kłamstwem, bo w końcu krzyczenie na siebie to kłótnia, nawet, jeśli trwa jakąś minutę, ale to już nie jest takie ważne. Spojrzałam na Andy`ego. Jego brwi powędrowały ku górze, a oczy błysnęły na swój sposób.

- Nic ci nie zrobił?

Zmarszczyłam brwi, kiedy wstał i podszedł do mnie, oglądając każdy skrawek odkrytej skóry. Twarz, ręce, nogi. Co on robił? Kiedy skończył lustrować każdy centymetr mojego ciała, w końcu puścił mnie, a na jego twarzy pojawiła się przez sekundę ulga. Co do cholery?

Znał wybuchy Zayna. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, co Mulat mógł mi zrobić. Przerażało mnie to. Wiedział o nim więcej niż podejrzewałam - to dobrze, czy źle?

- Co tu się, kurwa, dzieje?!

Drgnęłam, odskakując od Andy`ego. Spojrzałam w stronę wejścia do kuchni.. W progu stał wściekły Zayn. Jego czarne tęczówki połyskiwały cholernie dużym gniewem, a pięści zwisały przy ciele, gotowe uderzyć. Andy zrobił dwa kroki naprzód, zasłaniając mnie częściowo swoim ciałem, a ja nie wiedziałam czy to dobry pomysł, czy nie.

- Uspokój się, stary, wszystko okej.
- Wszystko. Okej?! Dotykałeś Shae! Ona jest moja, rozumiesz?!

Nie jestem jego, jestem swoja. Należę do siebie, nie do Zayna. Co z nim nie tak? Cholera, czemu nagle tak wariuje? Czy nagle magicznym sposobem nie może ktoś tu przyjść i rozproszyć ten gniew Malika? Halo! Ktokolwiek? Nie? Proszę!

- Stary, nie dotykałem jej w taki sposób, jak ty, uspokój się.

Co? W ogóle... ugh.

- Odsuń. Się. Od. Niego. Shae.

Nie ruszyłam się ani o milimetr. Zayn zdenerwował się jeszcze bardziej i już chciał podejść, jednak coś przeszkodziło mu w tym. Namolne pukanie w szybę oderwało nas od tej małej bitwy, która się właśnie toczyła. Trzy pary oczu skierowały się w stronę wejścia tarasowego, gdzie stał Davon. Ocknęłam się jako pierwsza i dopadłam do klamki, wpuszczając go do środka. Wpadł do środka, dysząc, jakby przebiegł cały świat i jeszcze trochę. Wystawił rękę w moją stronę, w której trzymał... płytę. Zmarszczyłam brwi, po co mi to?

Zayn zareagował prawie natychmiast. Chwycił opakowanie z płytą, na której było napisane "Davon", po czym ruszył do salonu, a my za nim. Nikt z nas się nie odzywał, cała nasza trójka, poza moim bratem, byliśmy zaciekawieni zawartością płyty.

Płyta ruszyła w odtwarzaczu, a nam ukazała się twarz... ojca. Cała posiniaczona, w ranach, z podpuchniętym okiem. Siedział na krześle, przywiązany do niego, zupełnie tak, jak ja na początku tego całego porwania, które zorganizował Zayn.

- No kochanie, mów - usłyszałam.

Megan.

Megan Cholerna Tomaz.

Porwała go.

Porwała mojego ojca.

Mężczyzna zajęczał, kiedy bicz dotknął jego pleców. Przeszły mnie ciarki, kiedy przypomniałam sobie ten ból. Moje rany jeszcze nie zagoiły się do końca, ale było z nimi lepiej. Współczułam mu. Od tak dawna współczułam własnemu ojcu.

- To czas na kolejną grę, Zayn. To czas, byś wybrał, co jest dla ciebie ważne - Shae i jej rodzina czy ty - wyjęczał mój ojciec, a nagranie urwało się.

Moje oczy powiększyły się, a usta rozszerzyły w szoku.

To.

Był.

Cholerny.

Cios.

Poniżej.

Pasa.

Od autorki: Cholerstwo jest tak krótkie, że bardziej się nie dało, ale prosiliście, więc dodaję. Jutro szkoła, więc też mnie nie męczcie o tą długość, bo i tak to jest dużo. Ale teraz to, co mi chodzi cały czas po głowie. Na początek, patrzcie na ten zacny filmik! Uwielbiam to, jest takie... słodkie? :D Drugie - napisałam kolejnego imagina (chcecie drugą część tego?) Przez przeczytaniem, proszę zapoznać się z paringiem (czyli głównymi bohaterami) i ostrzeżeniem. Nie hejtujcie, bo ja ostrzegałam. Kolejne - po lewej jest ankieta i proszę o głosowanie, a anonimki niech piszą swoje zdanie w komentarzach, bo z tego, co wiem, nie mają dostępu do wyrażania swojego głosu, że tak się wyrażę. Wybaczcie za tak krótki rozdział, postaram się, by następny był dłuższy. Akcja trochę się rozkręca i wraca ojciec rodzeństwa Rosen. Powoli się wszystko wyjaśnia, tak jakby. Mam mega ważne pytanie - ostatnio wpadłam na pomysł #50FaktówOMnie albo więcej lub mniej. Ktoś za? Chcielibyście takie coś? I ostatnie - nadal możecie zadawać pytania bohaterom, w tym Andy`emu, na Asku (widzicie to tło? *-*)! A, no i chciałam podziękować za aż 100 obserwatorów! Dobranoc! 

60 komentarzy = nowy rozdział